Terugblikkend ben ik onzegbaar blij dat je er altijd -geruststellend- voor ons was

Dankjewel!

[…]

Na het ongeval was er niets meer zomaar vanzelfsprekend. Voordien natuurlijk evenmin, maar dat besef drong zich nog niet zo uitdrukkelijk op.

Terugblikkend ben ik onzegbaar blij dat je er altijd -geruststellend- voor ons was, juist ook bij de overlevingsmodus waarin wij verzeild raakten. Met vereende krachten oefenden wij geduld – en dat bracht het hele gezin weer op de been. Vaak zagen wij in kleine dingen weer een verschil.