Ik open de post. Ik heb net een zaak in behandeling genomen van een mevrouw die anderhalf jaar geleden een ongeluk heeft gekregen. Zij heeft letselschade. Zij is als fietser aangereden door een automobilist. Dat ligt juridisch niet zo ingewikkeld zou je denken. Maar nee, aansprakelijkheid was nog altijd niet erkend. Ze heeft zelf een claim ingesteld maar zonder succes. Ik neem de zaak in behandeling, meld mij bij de verzekeraar en er wordt direct aangeboden 50 % van de schade te vergoeden. Na een tweede brief van mij gaat dat omhoog naar 75 %.

Dat is nog niet genoeg, maar altijd beter dan niets en geen voorschot.
En wat heeft dat te maken met de post van vandaag? Alles. Het verschil tussen alles of niets.
Want ik ontvang een brief van de fysiotherapeut en die schrijft het volgende: tijdens de laatste behandeling was het einddoel niet behaald. Omdat mevrouw niet in staat was om de behandeling te betalen is zij gestopt met de behandeling. Er is sprake van een matige belastbaarheid. Dat betekent dat deze mevrouw niet goed kan lopen.
Deze mevrouw heeft dus nog veel beperkingen en heeft haar behandelingen die haar vooruit moeten helpen niet kunnen betalen. De aansprakelijkheid werd immers niet erkend. Dat betekent dat de verzekeraar geen voorschotten betaalt en dat deze mevrouw  ook de kosten van haar behandelingen zelf moet betalen.

Ik vraag mij af hoe het met deze mevrouw zou zijn gegaan als de verzekeraar oog had gehad voor haar situatie en de zaak actief had opgepakt. Zou ze dan inmiddels verder zijn hersteld en beter kunnen bewegen?

Soms zeggen verzekeraars dat slachtoffers te weinig doen om hun schade te beperken.  Maar hoe ligt dat hier. Heeft deze verzekeraar de schade actief geregeld en de schade beperkt?

En het is pas maandagmorgen. De werkweek is weer begonnen.

Op 4 maart 2014 werd in Willemstad, Curaçao de jaarlijkse carnavalsoptocht gehouden. Een vrouw  die naar de optocht keek, raakte ernstig gewond doordat een muur op de stoep langs de route op haar viel. Als gevolg hiervan liep zij een totale dwarslaesie vanaf halverwege haar rug op. De vrouw stelde het Land Curaçao (hierna te noemen Curaçao) aansprakelijk voor haar materiële en immateriële schade. Haar letselschade bestaat  uit een vergoeding van smartengeld, de kosten van een aangepaste auto, het aanpassen van haar woning, het inschakelen van hulp en inkomensschade.

 

De vrouw stelt in de procedure dat Curaçao aansprakelijk is voor de gevolgen van dit ongeval omdat het  Land tekort is geschoten in de nakoming van de op hem rustende zorgplicht.

 

Inspectierapport

Van de gebouwen die langs de route van de carnavalsoptocht stonden, was voor de optocht een inspectierapport opgemaakt. Hierin stond dat de muur in zeer slechte staat was en dat er een gevaar bestond dat de muur elk moment kon omvallen. Geadviseerd werd om de muur grondig te inspecteren en waar nodig te repareren.

 

Opstalaansprakelijkheid

De bezitter van een gebrekkige opstal, in dit geval de muur, kan op grond van art. 6:174 BW aansprakelijk worden gesteld.  Echter, niet Curaçao, maar een derde was de bezitter van de muur. Daarom kan Curaçao niet aansprakelijk worden gesteld op grond van opstalaansprakelijkheid voor de letselschade van het slachtoffer.

 

Schending zorgplicht

De vrouw verweet Curaçao dat zij haar zorgplicht  ten aanzien van de veiligheid van weggebruikers en gebruikers van de stoep had geschonden. Het risico van het omvallen van de muur was kenbaar aan Curaçao. Bij een dergelijk reëel , onmiddellijk en voorzienbaar risico heeft het Land  de plicht om actief op te treden ter bescherming van weggebruikers.

 

De Rechtbank neemt aansprakelijkheid aan op gronden die overeenkomen met de aansprakeljkheid van toezichthouders. Bij toetsing daaraan spelen de Kelderluikfactoren een rol. Hierbij kunnen ook de ligging, functie, fysieke toestand en het te verwachten gebruik van de muur een rol spelen.

 

Het Gerecht is van oordeel dat Curaçao moet hebben geweten dat de muur gebrekkig was. Dit stond immers duidelijk vermeld in het inspectierapport. De gebrekkige muur grensde direct aan de stoep langs de carnavalsroute en het is algemeen bekend dat het publiek hier dichtbij zal staan, zitten en dansen. De muur vormde zo een risico voor het publiek, omdat bekend was dat deze om kon vallen en er een grote kans bestaat dat deze op het publiek terecht komt. Er bestaat daarmee een grote kans op ongevallen en letselschade. Curaçao had de carnavalsroute kunnen aanpassen of de stoep moeten afzetten om het feestende publiek tegen de gebrekkige muur te beschermen. Curaçao heeft het inspectierapport naar de politie gestuurd, maar dat is niet voldoende.

 

Schadevergoeding letselschade

De rechtbank vindt dat Curaçao haar zorgplicht heef geschonden en onrechtmatig heeft gehandeld. Curaçao dient aan het slachtoffer een schadevergoeding te betalen voor haar materiële en immateriële schade.

 

Indien u letselschade heeft opgelopen na een ongeval en u weet niet wie u daarvoor aansprakelijk kunt stellen of op grond van welke aansprakelijkheidsgronden, neemt u dan contact met ons op.

 

Gerecht in eerste aanleg van Curaçao, 2 november 2016, ECLI:NL:OGEAC:2016:127

 

 

 

 

 

Een gezellig bedrijfsuitje in een escape room. Je wordt samen met je collega’s opgesloten in een ruimte, waaruit je binnen een bepaalde tijd moet ontsnappen. Je lost samen puzzels of raadsels op en als dat lukt, ga je door naar de volgende kamer. Door licht- en geluidseffecten in de kamers  wordt een angstige en sprookjesachtige sfeer gecreëerd. Dat klinkt spannend, maar wat nu als je in zo’n kamer lelijk ten val komt? Is de eigenaar van de escape room dan aansprakelijk voor de letselschade?

Val tijdens spel

Een man van 63 jaar deed tijdens een personeelsuitje mee aan een escape room spel. In de laatste kamer had de groep de code ontcijferd om een metalen traliehek te kunnen openmaken. Hierachter bevond zich een trap die toegang bood tot een ruimte beneden. De man ging als derde persoon naar beneden. Voor en tijdens de afdaling op de trap werden rook, lichtflitsen, verlichting en harde geluidseffecten geproduceerd vanuit de controlekamer.

De trap bestond uit twee delen. De man hield zich vast aan een leuning, die alleen bij het eerste deel van de trap aanwezig was. De armleuning stopte en door alle licht- en geluidseffecten dacht de man dat hij al op de begane grond was.  De man had helaas niet door dat er nog een onderste deel van de trap was. Door een misstap viel de man, met een beenbreuk tot gevolg.

Eigen schuld?

De man stelt de eigenaren van de escape room aansprakelijk voor zijn letselschade.  Deze  hebben niet gewaarschuwd voor de hem onbekende en onveilige situatie.

De eigenaren stellen op hun beurt dat de trap niet gevaarlijk is. Van bovenaf zou de man het verloop van de trap goed hebben kunnen inschatten en als hij de trap gevaarlijk vond, had hij die niet moeten betreden. Het is dus zijn eigen schuld dat hij is gevallen.

Na het ongeval hebben de eigenaren echter wel maatregelen getroffen om de trap veiliger te maken, zoals het aanbrengen van reflecterende strips, een extra armleuning, het laatste afstapje van de trap wit geschilderd en de positie van de lampen veranderd.

Aansprakelijkheid van een bezitter van een opstal

Als een opstal  een gevaar voor personen of zaken oplevert, is de bezitter aansprakelijk als dit gevaar zich verwezenlijkt. De rechtbank past de kelderluikcriteria (ECLI:NL:HR:1965:AB7079) toe om te toetsen of er sprake is van een gevaarlijke situatie.

 Kelderluik criteria

Om het spel verrassend, spannend en geheimzinnig te houden, wordt deelnemers van te voren niet alle eigenaardigheden van de route verteld. De deelnemers worden niet gewaarschuwd voor gevaarlijke onderdelen zoals de trap. Tijdens het afdalen van de trap klonken harde geluidseffecten, werden bliksemschichten vertoond en kwamen mistwolken tevoorschijn, wat een desoriënterende werking heeft op de deelnemers.  Volgens de rechtbank ligt het daarom voor de hand dat een speldeelnemer niet voldoende oplettend en voorzichtig zal zijn tijdens het afdalen van de trap.

Vervolgens toetst de rechtbank hoe groot de kans is dat een ongeval ontstaat, indien men niet voldoende oplettend en voorzichtig kan zijn. Volgens de rechtbank is het algemeen bekend dat een val van een trap kan leiden tot (ernstig) letsel. Een beenbreuk is hierbij niet ondenkbaar.

Tot slot kijkt de rechtbank of het bezwaarlijk is om gepaste veiligheidsmaatregelen te nemen. Volgens de rechtbank hadden de eigenaren eenvoudig noodzakelijke veiligheidsmaatregelen kunnen treffen. Dit hebben zij namelijk na het ongeval ook gedaan.

Er is voldaan aan de kelderluikcriteria en de eigenaren van de escape room hebben dus een gevaar scheppende situatie gecreëerd. Door de val van de man heeft het gevaar zich verwezenlijkt en hierdoor hebben de eigenaren onrechtmatig gehandeld jegens de man. Zij dienen zijn letselschade te vergoeden.

Wilt u meer informatie over letselschade onder werktijd of tijdens een bedrijfsactiviteit of uitje? Neemt u dan contact met ons op.

Uitspraak: Rechtbank Zeeland-West-Brabant ECLI:NL:RBZWB:2017:244

 

 

 

 

 

 

Gemeente aansprakelijk voor letselschade fietsertje

 

Een meisje (10) fietst in Den Haag met een vriendin op de bagagedrager vanaf het strand omlaag, richting Wassenaar. Zij lijdt forse letselschade wanneer zij ten val komt door een scheur van vijf meter lang in het wegdek van het geasfalteerde fietspad. De moeder van het meisje stelt de gemeente aansprakelijk voor het ongeval en de daaruit voortvloeiende letselschade van haar dochter. De rechtbank wijst de schadeclaim af. Het hof stelt de moeder in hoger beroep wel in het gelijk. Het hof hecht grote waarde aan de rapportage van de verkeersongevallen deskundige die de moeder heeft ingeschakeld.

Rechter wijst schadeclaim af ondanks rapportage

De moeder van het jonge fietsslachtoffer en haar letselschade advocaat voeren bij de kantonrechter aan dat er sprake was van gebrekkige opstal en dat de gemeente als wegbeheerder daarom aansprakelijk is voor de letselschade van het meisje. De rechtbank wijst de schadeclaim af: de toedracht van het ongeval staat niet vast en de gemeente heeft het fietspad voldoende onderhouden, zo is het oordeel. De rechtbank gaat hiermee voorbij aan de rapportage van de verkeersongevallen deskundige die de moeder van het slachtoffer inschakelde. Hierin staat dat het fietspad zonder meer gebrekkig is en de staat van onderhoud potentieel gevaar van vallen met zich meebrengt.

Hof hecht waarde aan onderzoek deskundige

De moeder gaat in hoger beroep en het hof stelt haar wel in het gelijk. De rapportage van de verkeersongevallen deskundige die de moeder heeft ingeschakeld, is van doorslaggevend belang voor de totstandkoming van het oordeel van het hof.

Volgens het onderzoek van de deskundige voldeed het drukke fietspad ten tijde van het ongeval niet aan de eisen die verkeersdeelnemers mogen stellen aan het wegdek om serieus valgevaar door bijvoorbeeld oneffenheden te voorkomen. Het wegdek van het fietspad was beschadigd en had er niet zo mogen bijliggen, concludeert de deskundige.

Het hof gaat met de onderzoeker mee en stelt dat voldoende vaststaat dat het meisje is gevallen door de scheur in het wegdek. Uit getuigenverklaringen blijkt ook niet dat het meisje onoplettend of onvoorzichtig heeft gehandeld. Er is volgens het hof dan ook geen sprake van eigen schuld in de zin van art.6:101 BW.

Deskundige en letselschade advocaat inschakelen

Wie de wet niet kent, laat zich mogelijk snel afschepen. Gevallen door een scheur in het wegdek? Dan had het slachtoffer misschien beter moeten opletten. Een letselschade advocaat weet wat de rechten van een verkeersslachtoffer zijn en kan bijvoorbeeld adviseren om een deskundige in te schakelen.

Een letselschade advocaat kan goed inschatten of het zinvol is om een rapportage te laten opstellen. In dit geval heeft het onderzoek van de ongevallendeskundige ertoe geleid dat de moeder van het jonge slachtoffer in hoger beroep in het gelijk is gesteld. De deskundige kon aantonen dat het fietspad niet voldeed aan de richtlijnen van het CROW, de onafhankelijke kennisorganisatie op het gebied van infrastructuur, openbare ruimte en verkeer en vervoer voor onder meer (decentrale) overheden. ‘De kans is zeer groot dat het meisje over deze scheurvorming heeft gereden. De aard en vorm van de scheurvorming kan zeer wel hebben geleid tot het in onbalans raken en de uiteindelijke val,’ aldus de rapportage.

Gemeente als wegbeheerder aansprakelijk voor letselschade

De wegbeheerder heeft volgens de Wegenwet de plicht om het wegdek van een fietspad in goede conditie te houden. De Wegenwet bepaalt ook dat de gemeente ervoor moet zorgen dat wegen binnen haar gebied in goede staat verkeren en dat ze voldoen aan eisen ten aanzien van de kwaliteit van het wegdek, de veiligheid van de omgeving en de zichtbaarheid van obstakels en gevaarlijke beschadigingen. Voldoet het wegdek niet aan de eisen en komt u daardoor ten val? Dan is de gemeente aansprakelijk te stellen voor uw letselschade.

Heeft u vragen over letselschade na een ongeval, neem dan contact met ons op.

Uitspraak: Hof Den Haag, 17 mei 2016

ECLI nummer: ECLI:NL:GHDHA:2016:1350

 

Een man bereikt bijna zijn pensioen gerechtigde leeftijd maar raakt betrokken bij een auto-ongeval en heeft letselschade. De bedrijfsarts geeft aan dat hij beter vervroegd met pensioen kan gaan. De aansprakelijke verzekeraar wil dat de man parttime blijft werken tot zijn pensioendatum om de schade te beperken.

Een slachtoffer met letselschade krijgt het advies in een specialistische winkel om een bepaald type beugel te kopen waardoor hij makkelijker op kan staan. De aansprakelijke partij wil deze beugel niet vergoeden en stelt dat een goedkopere beugel in een winkel met huishoudelijke artikelen gekocht kan worden.

Een derde slachtoffer met letselschade wil een bepaalde therapie volgen ter pijnbestrijding. De verzekeraar wil deze therapie niet vergoeden omdat onvoldoende zou vaststaan of deze therapie helpt.

Deze drie voorbeelden hebben één ding gemeen: de aansprakelijke partij wil  niet de volledige letselschade vergoeden die het slachtoffer lijdt. Waar heeft het slachtoffer recht op, wat kan hij claimen?

De schadebeperkingsplicht

De letselschade die een slachtoffer lijdt na een ongeval, loopt uiteen. Van medische behandelingen tot het moeten gebruiken van een huurauto of het verlies aan inkomsten (ook wel het verlies van verdienvermogen). Niet altijd is de aansprakelijke partij bereid om alle geclaimde schadeposten te vergoeden. Deze beroept zich dan op de schadebeperkingsplicht van het slachtoffer. Dat is de plicht van het slachtoffer om de letselschade te beperken.

Of het slachtoffer de schade moet beperken is voer voor discussie. Kan een slachtoffer gedwongen worden een bepaalde medische behandeling te ondergaan? Kan een verzekeraar weigeren de behandeling te vergoeden die het slachtoffer geadviseerd wordt en misschien doet herstellen. Moet het slachtoffer zich laten omscholen, zodat hij een ander beroep kan beoefenen? Kortom moet een slachtoffer de “goedkoopste” oplossing zoeken? De rechtspraak is hier niet eensgezind over.

Medische behandeling en letselschade

De schadebeperkingsplicht kan met zich meebrengen dat het slachtoffer een medische behandeling moet ondergaan. Het Hof Leeuwarden van 21 november 2001 (ECLI:NL:GHLEE:2001:AD7178)  vond dat het slachtoffer een medische behandeling moet ondergaan als de behandeling wordt aangeraden door artsen en deskundigen. Het Hof Arnhem van 23 mei 2006 (ECLI:NL:2006:AY5110) overwoog daarentegen dat het slachtoffer bij een operatie de vrijheid moet hebben om zelf de risico’s af te wegen. Het ging in deze zaak om een hersteloperatie. Tijdens een eerdere operatie waren ten onrechte lymfeklieren verwijderd. Een hersteloperatie zou de klachten kunnen verminderen. De risico’s die aan de hersteloperatie zijn verbonden, waren niet duidelijk. Ook was het niet zeker dat de operatie het probleem zou verhelpen. Het slachtoffer hoefde dus niet de operatie te ondergaan om zo te proberen zijn schade te beperken.

Re-integratie

En wat als een slachtoffer door het letsel niet meer fulltime kan werken in zijn oude beroep? Stel dat hij nog wel parttime kan blijven werken en daardoor minder verdient. Kan de verzekeraar dan verlangen dat hij zich laat omscholen en op zoek gaat naar een fulltime baan bij een andere werkgever?  Als het gaat om de omscholing van een slachtoffer, dan moet er worden gelet op de persoonlijkheid van het slachtoffer. Hij kan niet worden gedwongen een beroep te kiezen dat niet bij hem past. Vaak hangt het af van de omstandigheden van het geval. Zo was de Rechtbank Amsterdam van mening dat van een man die jarenlang als havenarbeider had gewerkt, niet kan worden verwacht dat hij ander werk ging verrichten. In feite had hij geen reële plaatsingskans op de arbeidsmarkt. De rechtbank overwoog dat zijn persoonlijkheidsstructuur voor rekening en risico kwam van de veroorzaker van het ongeval. Deze moest dan ook de volledige letselschade als gevolg van zijn arbeidsongeschiktheid vergoeden (ECLI:NL:RBAMS:1984:AJ5103).

Kortom, als een slachtoffer letselschade lijdt, kan er discussie ontstaan over de vergoeding van de claim. Het ligt aan de omstandigheden van het geval of zijn schade volledig vergoed moet worden.

Wilt u meer informatie?

Heeft u schade geleden en heeft u vragen over de afwikkeling van uw letselschade ? Dan kunt u contact opnemen met mr. Maya Spetter (info@spetteradvocaat.nl) of neem vrijblijvend telefonisch contact met ons op via  033 2100112.